Ο Μιτεράν, η ενωμένη Γερμανία και ο Σημίτης...

Αλληλοσυγχαίρονται για την καταστροφή της χώρας

“ Ρωτήστε τον κ. Σημίτη, που σπατάλησε 20 δισ. ευρώ στη φούσκα των Ολυμπιακών αγώνων, χωρίς να κερδίσει ούτε έναν τουρίστα περισσότερο από την προβολή της μεγαλομανούς χώρας, την οποία κουμαντάριζε η κλεπτοκρατία. Ρωτήστε τον πόσα χρήματα από τα έσοδα των μετοχοποιήσεων των μεγάλων ΔΕΚΟ πήγαν στην αποπληρωμή του χρέους και πόσα δαπανήθηκαν στις πελατειακές σχέσεις ώστε να εκλεγεί για δεύτερη φορά πρωθυπουργός.  ”

Του Δημήτρη Χρήστου

Μήνυμα αποφασιστικότητας η πώληση του ΟΠΑΠ, δήλωσε ο κ. Στουρνάρας ποζάροντας, αμέσως μετά, με τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ κ. Σταυρίδη και τον Δημήτριο Μελισσανίδη, τέως ιδιοκτήτη σχολής οδηγών και νυν εφοπλιστή πετρελαιά, ως εκπρόσωπο της τσεχοσλοβακοελληνικής (!) κοινοπραξίας που αγόρασε μισοτιμής το 33% του ελληνικού μονοπωλίου στοιχημάτων και διαφόρων άλλων παιχνιδιών τζόγου! Τρομερά πράγματα. Αφασία, αναισθησία, ανηθικότητα, εθελοδουλία, γκανγκστερισμός, όλα ανακατεμένα. Το καρτέλ που συνέστησαν Σαμαράς - Βενιζέλος συνεχίζει ακάθεκτο. Το θέμα του ΟΠΑΠ είναι δείγμα γραφής, όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλά και για τιςπαρακμάζουσες οικονομικές ελίτ της χώρας. Μάλιστα, αυτό που θα ακολουθήσει θα θυμίζει μέρες Σικάγο και ποτοαπαγόρευσης. Κόκκαλης και Μαρινάκης εναντίον Μελισσανίδη σε μια μάχη από την οποία (θυμηθείτε με) ο Κόπολα θα μπορούσε να μαζέψει τρομερό υλικό για ταινία.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ συνεχίζεται. Η Ευρωζώνη δεν θα αντέξει για πολύ με αυτές τις συνθήκες. Δεν είναι δυνατόν από τη στρατηγική και οικονομική επιλογή των συγκλίσεων στις υποδομές, ώστε ο ανταγωνισμός να γίνεται εντός ανεκτών ορίων, να έχουμε φτάσει στις ιλιγγιώδεις αποκλίσεις με χώρες να έχουν βασικό μισθό τα 250 ευρώ και άλλες χώρες να έχουν βασικό μισθό τα 1.600 ευρώ. Να υπάρχουν χώρες όπου οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και η προστασία της εργασίας να είναι ιστορικοί θεσμοί και οι συμφωνίες να υπογράφονται μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων και χώρες, σαν τη δική μας, όπου οι εργαζόμενοι ρίχνονται χύμα στη ζούγκλα με τα άγρια θηρία.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ το λάθος του Μιτεράν να προτάξει το κοινό νόμισμα της πολιτικής και φορολογικής ενοποίησης ως όρο για να δώσει την έγκρισή του για την επανένωση της Γερμανίας, φοβούμενος την ισχύ του ενωμένου πλέον αντιπάλου.

Δυστυχώς, δεν ζει για να μάθει πως συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Και ήταν φυσικό, καθώς ο τελευταίος λίθος της πυραμίδας τέθηκε πρώτος και πάνω σε αυτόν, δηλαδή το κοινό νόμισμα, προχώρησαν να χτίσουν. Να χτίσουν τι; Με την εφαρμογή του κοινού νομίσματος ελάχιστοι ανησύχησαν που οι δύο μεγάλες δυνάμεις, δημιουργοί της νέας ηπειρωτικής οικονομίας, άρχισαν από κοινού να παραβιάζουν τους υποτιθέμενους απαράβατους όρους, όπως έλεγαν Σιράκ και Σρέντερ, για ταχύτατη προσαρμογή με όριο ελλείμματος 3% και όριο χρέους 60%.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ πειρασμός ήταν να χρεώσουν τις αδύναμες παραγωγικά χώρες ώστε να τις κουμαντάρουν όπως θέλουν, διότι, ως γνωστόν, όποιος ελέγχει το χρέος μιας χώρας ελέγχει τη χώρα ολόκληρη. Η Ευρώπη των λαών και της συνεργασίας είχε πάει περίπατο. Η ισχυρή Γερμανία επέτρεψε την εισβολή των τοκογλυφικών κεφαλαίων και την αδιανόητη είσοδο του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη για να κατακτήσει με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος εκτός από την οικονομική και την απόλυτη πολιτική ηγεμονία.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πλέον εύκολη επιστροφή στις αρχικές ιδρυτικές αρχές της Ένωσης. Οι αποκλίσεις είναι τόσο μεγάλες, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι κοινό ένα νόμισμα στο οποίο δεν χωράνε, στις σημερινές συνθήκες, πάνω από πέντε ή έξι οικονομίες. Για να γίνει η μεγάλη αλλαγή, απαιτούνται νέοι πολιτικοί συσχετισμοί, ανατροπές, τολμηρές κινήσεις με σχεδόν ολοκληρωτικές διαγραφές χρεών και χρηματοδοτικά αναπτυξιακά προγράμματα, ώστε να πάρουν μπροστά οι οικονομίες όλων των χωρών της Ευρωζώνης. Είναι όμως άλλο να μην μπεις στο ευρώ (όπως αποφάσισε πρόσφατα η Πολωνία) και άλλο να βγεις μόνος σου.

ΘΥΜΑΣΤΕ την αρχική ισοτιμία με το δολάριο; Την 20ή Οκτωβρίου του 2000 είχαμε τη χαμηλότερη, με το ευρώ να ισούται με 0,8225 δολάρια. Τότε όλοι προέβλεπαν ότι το πράγμα θα ισορροπήσει και θα κινείται σε ισοτιμίες γύρω στο ένα προς ένα. Τον Μάρτιο του 2008 ένα ευρώ έφτασε τα 1,5839 δολάρια! Τι σχέση είχε η ελληνική οικονομία με αυτό το νόμισμα; Ποια συγκριτικά πλεονεκτήματα να αξιοποιήσει μια οικονομία χαμηλής προστιθέμενης αξίας; Γιατί να έρθει κανείς για τουρισμό στην Ελλάδα όταν με 450 ευρώ (όσο να πάει και να έρθει μια οικογένεια με το αυτοκίνητό στην Κρήτη) πήγαινες κομπλέ (αεροπορικά εισιτήρια, διαμονή σε ξενοδοχείο 5 αστέρων, πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό) για μια βδομάδα στην Τυνησία ή την Τουρκία; Πού να τολμήσουν να βγουν στις ευρωπαϊκές αγορές οι ελληνικές εξαγωγές; Πώς να σταθεί η άλλοτε ισχυρή ελληνική κλωστοϋφαντουργία; Πώς εκμεταλλευτήκαμε τα χαμηλά επιτόκια για να επανασχεδιάσουμε την παραγωγική μας βάση;

ΡΩΤΗΣΤΕ τον κ. Σημίτη, που σπατάλησε 20 δισ. ευρώ στη φούσκα των Ολυμπιακών αγώνων, χωρίς να κερδίσει ούτε έναν τουρίστα περισσότερο από την προβολή της μεγαλομανούς χώρας, την οποία κουμαντάριζε η κλεπτοκρατία. Ρωτήστε τον πόσα χρήματα από τα έσοδα των μετοχοποιήσεων των μεγάλων ΔΕΚΟ πήγαν στην αποπληρωμή του χρέους και πόσα δαπανήθηκαν στις πελατειακές σχέσεις ώστε να εκλεγεί για δεύτερη φορά πρωθυπουργός.

ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, αν δεν γίνουν σύντομα πολιτικές ανατροπές και συντονισμός των χωρών του Νότου, όσο κούρεμα κι αν κάνουν οι δανειστές μας, είναι τόσο βαθιά και εκτεταμένη η διάλυση του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού της χώρας, που μόνη της, χωρίς τόλμη, νέες ιδέες, εθνική ενότητα, συστράτευση και συνεργασίες, το μόνο που θα παράγεται είναι ελλείμματα και χρέη. Τα χιλιάδες καταστήματα "Αγοράζω χρυσό" τι νομίζετε ότι κάνουν, καταληστεύοντας τα ελληνικά νοικοκυριά για ένα μήνα δυνατότητας τροφής!